Laatste dagen in het weeshuis

Ja, ja.....

Laatste daagjes zijn bijna om. Raar idee dat ik straks gewoon weg ben hier!

Zijn woensdagavond met de andere nederlandse meiden naar de beachparty geweest. Erg gezellig natuurlijk dus sliepen deze nacht in Accra zodat we s nachts niet meer de straat over hoeven.
Beachparty is weer als vanouds gezellig! Staan weer acrobaten op het podium die de raarste kunsten uithalen! Salto's op de maat van de muziek is geen probleem. Staat er ook eentje met een stoel op zn hoofd te dansen alsof het heel normaal is...:-) Ondertussen staan we gezellig te kletsen en ontmoeten we ook weer nieuwe mensen. Altijd gezellig want nieuwe vrijwilligers worden de eerste week ook naar de beachparty gebracht. Kan je beetje contacten leggen! Tijd gaat sneller dan we denken en voor dat we het weten is het al bijna twee uur s nachts en morgen moeten we werken..... Kunnen gelukkig door Action en Soe thuisgebracht worden dus hoeven we niet om een taxi te jengelen!

Donderdag juni:

Wekker gaat natuurlijk veel te vroeg.... Kopen op straat snel een broodje met kaas, de lachende koe :-) , en sprinten naar de trotro! Staan net als in Nederland lekker in de file maar goed.... Om 9 uur zijn we bij het weeshuis en worden we weer omarmd door onze kindertjes! Ga ze missen! Martha de lerares ziet er niet goed uit. Had de laatste 2 dagen ook al last maar gaat niet over. Vragen haar wat er aan de hand is want ze loopt met tranen in haar ogen rond. Blijkt dat er toch wel meer aan de hand is dan zich alleen maar niet lekker voelen. Ze had al eerder aan ons verteld dat haar man haar had verlaten. Ze heeft 3 kindertjes met hem. De oudste gaan al naar school en de jongste is 5 jaar. Wonen bij haar exman en nieuwe vriendin omdat zij ze niet kan onderhouden omdat ze niet genoeg geld verdiend met haar baantje op het weeshuis nu. Ze heeft zelf een jaar geleden haar jongste zoontje opgegeven ter adoptie. Hij woont nu in een soort van adoptiehuis waar hij onderhouden wordt. Ze dacht toendertijd dat dat wel een handige oplossing was en ze dan tijd had om een betere baan te vinden. Blijkt nu dat ze week geleden bericht heeft gehad dat een Amerikaans stel hem wil adopteren..... Haar ex-man vindt het best want die kijkt niet naar hem om en zegt dat hij ook niet voor hem kan zorgen. Martha is dus daarom ook helemaal van slag want weet niet wat ze moet doen. Ze kan alsnog de papieren tegenhouden zodat hij hier blijft. Maar weet niet hoe ze dat met haar geld moet gaan doen. Als hij naar Amerika gaat ziet ze hem in elk geval de eerste 12 a 13 jaar niet, totdat hij 18 is. Terwijl ze dit zit te vertellen krijgen wij ook helemaal tranen in onze ogen. Voor deze beslissing wil toch geen ene moeder staan.... Martha blijft de rest van de ochtend op een kleedje op de vloer liggen. Ligt te slapen en te huilen tegelijk. De kinderen in het weeshuis begrijpen ondertussen dat er met hun juffrouw iets niet goed is en zijn heel lief voor haar vandaag. Als ze morgen nog niet beter is moet ze toch maar even bij het ziekenhuis langs. Scharrelen wat medicijnen bij elkaar voor haar want ze heeft geen geld om vandaag naar het ziekenhuis te gaan. En vervelend genoeg hebben Joyce en ik ook helemaal niets op zak. Aangezien Martha dus op de grond ligt te slapen in de klas gaan Joyce en ik de kinderen les geven. Nou dit gaat erg goed! Maken weer gezellig wat sommen en gaan het alfabet door om zo veel mogelijk woorden te maken met de a, b, c enz.
s Middags als we thuis zijn valt Joyce als een blok in slaap. Ik ga lekker buiten in het zonnetje zitten met mn boek en de Bradt gids om te kijken wat we dit weekend kunnen gaan doen! Vrijdagavond gaan we in elk geval naar Accra toe om de voetbalwedstrijd te kijken en geld te wisselen. Hebben nog 5 cedi bij elkaar over. Is 3 euro ongeveer.
s Avonds na het eten ben ik ook uitgeput en duiken vroeg ons mandje in :-)!

Vrijdag 13 juni:

Ook toevallig toch dat mijn laatste dag in het weeshuis op vrijdag de 13e is! Dag begint wat dat betreft gewoon goed. Worden lekker vroeg wakker omdat we er vroeg in lagen. Zijn lekker uitgeslapen! Ik neem wat ballonnen, kleurpotloden, stickers en pennen mee om mijn laatste dagje beetje feestelijk te maken!
Voordat we naar het weeshuis gaan lopen we nog langs de carpenter om te kijken hoe het met onze bestelde kasten gaat. Nou dat is gelukkig goed. In de werkplaats zien we onze kasten staan zoals we ze getekend hebben :-) Dus met achterkant en slot :-) Moeten alleen nog gelakt worden maar omdat het elke keer zo regent lukt dat niet. Spreken af dat hij in mijn laatste week de kasten af heeft en bij het weeshuis afleverd.
Bij weeshuis aangekomen zien we gelukkig dat Martha al wat beter is. Gaat nog wel langs het ziekenhuis om Malaria te laten checken. Gaan gezellig aan de knutsel met ons klasje. Stickers vinden ze helemaal geweldig en maken er mooie tekeningen om heen. Merkt wel dat ze niet gewend zijn om zelf wat te verzinnen om te tekenen. Moeten dat dus eigenlijk vaker doen. In de pauze maak ik nog een keer lekker jolly jus voor ze klaar. Heb er roze vingers van want dat spul is zo chemisch als maar zijn kan! ( Dit keer geen groene vingers Mien!) :-)
Na de pauze ga ik de hogere klassen langs en deel daar aan iedereen een pen en jolly jus uit. Ook zij weer helemaal blij! Krijg verschillende verzoeken dat ik ze mee moet nemen naar Nederland...:-( Maar ja dat gaat niet he! Kleine kinderen in ons klasje krijgen mooi potlood met gum erop en ik krijg van iedereen een smile :-) Blazen de ballonnen nog op en spelen wat op het plein. Is tenslotte vrijdag en dus spelletjesmiddag! Zingen nog het hoofd, schouders, knie en teen liedje met veel gebaren en bewegingen. Ook lees je bijbel, bid elke dag willen ze nog doen. En zo gaan we nog een half uur door want willen natuurlijk niet dat ik weg ga... Afscheid nemen is helemaal niet leuk! Probeer er ook een beetje onderuit te komen door te zeggen dat ik in mn laatste week toch nog langs kom voor de kasten dus dat ik ze dan ook nog even zie.... Is eigenlijk uitstellen maar ja.... Wil ook nog helemaal geen afscheid nemen... Maken nog wat leuke foto's en daar gaan we dan.... Worden door hele groep kinderen gevolgd onderweg naar huis die maar "dag Madame" blijven roepen. See you next week ok!
En daar lopen we dan.... Naar huis toe...Even slikken en flink doorstappen zonder even wat te zeggen....:-(
Thuis gekomen gaan we onze tas pakken voor het weekend. Slapen vannacht in Accra kunnen we morgen lekker naar het strand als het mooi weer is. Maar dan begint vrijdag de 13e op te spelen. De trotro waar we in zitten is vreselijk langzaam en stopt overal zelfs als er geen mensen staan. Bank gaat dicht om half 5 en wij zijn daar om vijf over half 5.....
En nu.... Hebben nog 3 cedi over en kunnen dus of terug gaan naar huis. Maar dat is niet heel leuk want hebben met de meiden afgesproken de voetbalwedstrijd te kijken en hebben ook al hostel geboekt.... Proberen nog bij andere banken maar nergens accepteren ze travellercheques... Ook mijn creditcard wordt nergens geaccepteerd.... Ondertussen zijn we bij champs aangekomen voor 1 cedi. Kunnen we in elk geval de voetbalwedstrijd kijken en daarna dan maar naar huis.... Maar nee.... Natuurljk moeten 8 cedi entree betalen... Dus daar zitten we dan... buiten het cafe, kunnen niet naar binnen... Vanavond hebben we evt ook verjaardag van Ghanese vriend Jerry maar daar kunnen we dan ook niet heen. Meiden krijgen we niet te pakken. En onze telefoon credits zijn op.....Ondertussen horen we gejuich van binnen bij de voetbalwedstrijd vandaan. Heel leuk als je buiten zit! Niet dus! Gelukkig wil de man bij de deur wel de stand door geven! Geluk bij een ongelukje! Dan belt Jerry.... "Hi What's up where are you?"....Nou... wij zitten bij de champs zonder geld en kunnen eigenlijk geen kant op! "Wait a minute call you back!" En warempel belt terug en verteld ons dat hij een vriend heeft die ons wat geld kan lenen voor vannacht. Hoeven we in elk geval vanavond nog niet terug. Moeten we nu met onze laatste cedi een taxi pakken naar zijn verjaardagsfeest en dan komt het allemaal goed! Daar aangekomen kunnen we nog een stukje van de tweede helft zien! Als de wedstrijd afgelopen is krijgen Joyce en ik meegedeeld dat Jerry ook al een kamen heeft geregeld voor ons. Stukje verderop. Is dan wel een 1persoonsbed maar goed we zitten ondertussen al 3 maanden op elkaars lip dus dat 1persoonsbed redden we ook wel! Wij helemaal blij! Kunnen ons lekker omkleden en gaan naar zijn verjaardag toe. Krijgen nog beetje salsa les! Leren nieuw meisje kennen uit Duitsland. Zij is vandaag dr portemonnee verloren.... Krijgt aangeboden om bij een bekende vriend van haar te slapen. Joyce en ik merken al snel dat ze daar helemaal niet zo'n zin in heeft :-) dus bieden onze kamer aan dat ze daar nog wel op de grond kan slapen. Na onze salsalessen brengen we nog een bliksembezoek aan de Champs en de Tantra.En dan gaan onze oogjes toch echt hangen... Tijd om te gaan slapen! Enzo liggen wij s nachts met 3 meiden op een 1 persoonskamer...!