Afwisseld en heftig weekie

Maandag 2 t/m donderdag 4 juni:

Lekker gewerkt in het weeshuis. Krijg helemaal de slag te pakken en vindt het echt niet leuk dat ik al bijna naar huis moet... Niet dat ik jullie niet mis maar moet al die kindertjes achterlaten en dan zijn ze weer alleen... En je gaat toch lievelingetjes krijgen hier. Als je s morgens aankomt rennen ze al naar je toe en vragen of je les gaat geven. s Middags huilen ze als je weg gaat.....Horen er helemaal bij. Geeft een goed gevoel!
Zijn eind van de middag naar Village of Hope geweest. Dit is vlakbij ons plaatsje en is opgezet door Amerikaanse pastor waar ik al eerder over verteld heb. Hebben echt een heel mooi terrein opgezet met slaapvertrekken voor de jongens en meiden apart. Mooie schoolgebouwen met bieb en computerlokalen. Ondertussen staan er ook kinderen het gras te snoeien. Is net een grote familie en dat wil hij ook creeeren. Alle kinderen die hier wonen zijn echt wees en zijn geadopteerd door "Village of Hope" Uit de dorpjes in de omgeving mogen de kinderen wel naar school hier. Worden opgehaald met grote gele schoolbus. Pastor Charly nodigt ons uit om volgende week een paar projecten mee te lopen. Erg leuk gaan we doen! Laat ook hier weer kinderkleding achter. Dus Cath weet je waar het blijft zijn er helemaal blij mee!
s Avonds gaan we met onze broers Marvin en Wilson naar het busstation om een bus te regelen voor woensdag voor het schoolreisje. Ook natuurlijk weer flink onderhandelen want denken dat wij bulken van het geld. Scheelt echt dat onze broers het dan regelen. Dus mooi hebben grote bus en als het zonnetje dat woensdag nog wil schijnen valt het strand niet in duigen. Regent namelijk een stuk meer de laatste weken. Logisch he in de regentijd...

Dinsdag giet het van de regen een klas lokaal is helemaal onder water gelopen en kan dus niet gebruikt worden. Onze wandelroute vanmorgen naar het weeshuis is ook een grote modderpoel maar we zien de lol er wel van in en gaan al springend over de plassen op weg naar weeshuis. Lezen lekker paar boekjes na de lessen en Joyce prent er nog een liedje in. Ze vinden de Engelse kinderbijbel trouwens heel mooi mam en weten alle verhalen te vertellen. Ook liedje " lees je bijbel bid elke dag" kennen ze in het Engels dus ga de Nederlandse versie nog leren!
Hebben in de middag afspraak bij de Carpenter om de kast te bekijken en niet te geloven! Hij is mooi! Kijk zo hoort het gewoon! Dus krijgt groen licht om de rest van de kasten te maken. Begint weer keihard te regenen dus moeten nog even wachten voordat we naar de markt gaan. Heel grappig horen we ineens een liedje van K3 bij de buren vandaan galmen. Kinderen staan in hun blootje in de regen te dansen of onder een dakgootje te douchen. Is echt geweldig hier!
Op de markt moeten we 60 eieren kopen 50 bananen, 9 broden en uien en koekjes. Gaan namelijk voor schoolreisje morgen de lunch vast maken. Broodje ei met ui :-) Maar dan als omelet! Lekker hoor mayo erbij! Door de plassen en de regen heen struinen we de markt af. Zijn een ware attractie want lopen met een knaloranje regenjack! Ha ha houden nog steeds van Holland!
s Avonds samen met onze moeder en broer brood staan smeren en eieren staan bakken! Drinken in grote jerry cans gedaan en laat morgen maar lekker komen! Hoop echt dat de zon schijnt anders moeten we voor morgenochtend een ander plan trekken. Gaan namelijk s morgens naar het strand s middags krijgen we een rondleiding op Accra Airport.

Woensdag!

Nou de zon schijnt! Buschauffeur is maar half uur te laat dus dat scheelt ook weer en de kinderen ook een half uur. Dus een uur later dan gepland vertrekken we!
Voordat we goed en wel in de bus zitten is het nog heel gedoe.. Omdat een schoolreisje niet zo vaak voorkomt staan er ineens ook een heleboel vreemde kinderen bij de bus... Maar ook gewoon volwassen. Door de leraren uitgenodigd... Alles goed en wel dat gaat natuurlijk niet passen in de bus die wij gehuurd hebben... Moeten dus best streng zijn en dat is niet leuk als je beteuterde gezichten ziet die niet mee mogen. Wordt nog meisje van 3 stiekem via het raam naar binnen gesmokkeld maar daar steek ik weer stokje voor. Strenge Tys vandaag!
Hup en zoals alle schoolreisjes begint het gelijk met zingen zodra de bus gaat rijden!
Strand gaat erg goed. De meeste kinderen durven zelf de zee in. Zijn er een paar die je echt moet helpen. En aant eind van de middag gaan die ook tot aan hun knieeen het water in. Is echt gezellig. Delen het drinken uit, voetballen wat, nemen kinderen mee de zee in, rollen in het zand. Twee kleintjes poepen aan de kustlijn maar goed wat maakt het ook allemaal uit. Als ze het deze dag maar naar hun zin hebben en niet meer vergeten! Proberen wat foto's te schieten en dan is de tijd om en moeten we ons aankleden voor het vliegveld. Iedereen is netjes in uniform en daar gaan we weer!
Vliegveld is ook echt leuk en de gids geeft een rondleiding. Beginnen bij de vertrekhal en dan door tot de aankomst. Hoogtepunt van de rondleiding is de roltrap! De roltrap..... Ja, sta je toch ook niet bij stil :-) kinderen hebben die nog nooit gezien een trap die vanzelf gaat! Voorzichtig gaan ze erop staan en is natuurlijk dolle pret! Buiten gaan we nog even richting de landingsbaan zodat ze de vliegtuigen ook van dichterbij kunnen zien landen en vertrekken.
En dan is het al weer 4 uur en moeten we terug gaan rijden voordat we in de file staan! Delen de koekjes en water uit. En natuurlijk vallen alle kleintjes zodra ze zitten in slaap! Staan alsnog in de file maar ons dagje is geslaagd!
s Avonds lekker op de bank gehangen en nog met onze vader gepraat! Hij vindt het erg leuk om ons advies te geven. Zo mogen we niet trouwen voor we 30 zijn en moeten we eerst heel veel van de wereld gaan zien! Nou beginnetje hebben we gemaakt!

Donderdag 5 juni:

Was vandaag een heftig dagje zeg! Waren om 9 uur bij het weeshuis. En wilden onze dag beginnen zoals altijd. Joyce gaat naar de hoofdmeester om onze namen als present op te schrijven. Ja, ja wordt ook hier bijgehouden of je er bent! Ondertussen zit ik in de klas en wil beginnen met memory van cijfers. Zie ik Seth toch liggen slapen op de bank. Ga naar hem toe en hij is echt gloeiend heet! Heeft de laatste twee dagen al koorts gehad. Maar omdat zijn moeder geen geld heeft en hij ook geen verzekering voor het ziekenhuis laat ze hem beetje aanmodderen. Zegty dat hij de mazelen heeft en wil dat behandelen met lokaal kruid en paracetamol.
Joyce en ik vinden het echt te gek voor woorden want er zit bijna geen leven in het ventje en wordt met de minuut erger. Besluiten hem mee te nemen naar het ziekenhuis. Op dat moment gaat het allemaal heel snel. Ik heb Seth in mn armen en gaat helemaal niet goed. Hij is gloeiend heet en krijg hem niet wakker. Joyce staat bijna in tranen en ik roep dat ze zakje water moet pakken om in zn gezicht te spuiten. Ondertussen komt zijn moeder dat is de wasvrouw ook gillend aangerend en begint zn gezicht heen en weer te bewegen. Ik kan mn tranen ook niet bedwingen en we denken allebei heel even dat hij dood is. Hij beweegt namelijk helemaal niet meer. Zijn ogen zijn helemaal weggedraaid en zn lichaam is slap, zn kaken staan strak op elkaar en spierspanning is weg. 40 graden koorts. Terwijl we willen voorkomen dat hij eventueel stikt in zn eigen tong. Was echt even heel eng. Madame Rose komt aangerend met een emmer water en gooit dat over hem heen. Gebeurd allemaal in nog geen 30 sec. We rennen met moeder en kind over straat naar de eerste taxi die we tegen komen. Zit nog een oude man in maar die heeft wel door dat het echt nood is dus stapt voor ons uit. Chauffeur denkt nog slaatje te slaan uit een noodsituatie door belachelijk hoge prijs te vragen dus Joyce scheld hem nog de huid vol dat tie gek is. Ik ren ondertussen met Joe en Seth het ziekenhuis in. Ondertussen is Seth iets bij gekomen en lijkt zijn koorts te zakken. Joyce en ik staan in tranen. Zijn moeder staat echt letterlijk in de gang te springen en te bidden zodat ze zelfs tot bedaren gebracht moet worden. Op de kamer waar Seth ligt gaat een andere man voor hem staan bidden en ondertussen wordt aan Joyce en mij gevraagd wat er is en wie er gaat betalen. Dat moet eerst gebeuren voordat ze wat doen! Is toch wat! Krijgt een injectie en een zetpil en te eten en gelukkig zien we hem iets beter worden. Krijgen hele tas medicijnen mee en moeten morgen terug komen voor de uitslag. Is ondertussen al 12 uur en twee leraressen en Madame Rose zijn ook bij ziekenhuis aangekomen of hij nog leeft. Gelukkig wel en uit alle monden klinkt " Praise the Lord en God bless you girls"
Hoop dit toch nooit meer zo mee te maken. Instrueren zijn moeder nog goed zodat ze weet welke medicijnen ze moet geven en hopen dat het morgen beter gaat.

Mijn tijd zit erop. Volgende keer plaats ik foto's en eindig mijn verhaal.

Liefs Tys