Afgelegen en warm maar zo aardig

Nou daar ben ik weer!

Is nu ondertussen woensdag en jullie zijn allemaal waarschijnlijk heel gezellig Koninginnedag aant vieren! Proost! Hoera Hoera Hoera! Wel jammer dat wij dat missen maar goed, wij maken hier weer van alles mee en nemen straks ook een drankje op onze koningin!

Vrijdagochtend 25 april:

Om zes uur werden we gehaald voor onze trip naar Tamale. Het regende echt zo hard! Niet te kort, al doorweekt voordat we in ons busje zaten! Op het busstation was het natuurlijk zoals gewoon weer wachten op de bus. Mensen om je heen liggen te slapen op de banken. Bagage staat overal en nergens en ze leggen er dan een houten plankje op zodat ze weten in welke bus het moet.... Heel onoverzichtelijk! Nou daar gaan we dan! De eerste paar uur gaan best snel, wordt een film gedraaid waar iedereen in de bus echt heel gefascineerd naar zit te kijken, maar wat echt zo slecht is.... Ondertussen ruik je door heel de bus heen eten. Kip en ei of rijst alles kan hier in de bus. Het landschap veranderd in deze 13 uur ook aanzienlijk. Wordt steeds meer Afrika zoals we dat op school hebben geleerd. Echte plaggehutjes en huisjes uit klei opgetrokken. (volgens mij heb ik die op de basisschool nog gemaakt!) In Tamale worden we weer netjes opgehaald door iemand van Syto, hij is iets aan de late kant waardoor we de eerste tien minuten echt lastig gevallen worden door jongeren op straat die ons allemaal naar een hotel willen brengen. Ik heb hier echt moeten leren om van je af te bijten. Anders ben je echt de pineut hier! Vind dat wel lastig want wil helemaal niet boos overkomen. Tamale is ook gelijk meer moslim-achtig dan Accra. Ziet gelijk al koeien en geiten over straat lopen, waar iedereen om heen rijdt. Ook de kleding is gelijk meer gesloten en je ziet meer mensen die op straat liggen te bidden. Onze kamer is oke bent al snel blij hier als je gewoon bed hebt. Dus we duiken er lekker in!

Zaterdag 26 april:
Om 7 uur werd voor ons een lekker ontbijtje gemaakt door een van de jongens die hier werkt. Voor 1,50 een soort ciabatta met ei en thee. Nou lekker hoor!
Om 8 uur werden we opgehaald door onze Host Father Joseph. Rijden met zn allen naar een taxiplaats in de buurt waar we een troto zullen pakken naar Walewale. Dus dat was 3 uur lang op een soort van trilplaat zitten. Dus alle cellulites is weer lekker losgetrild!Op het ritme van verschillende gospel koren, want de hele rit hebben we ongeveer Halleluja en Jezus gezongen. Gezellig zo'n busje he!!! :-)Dat onze bagage er ook niet af is gerold zeg want dat stapelen ze gewoon boven op dat busje erbij...
In Walewale nemen we afscheid van de andere twee meiden en wachten daar nog even bij hun gastgezin op de taxi die ons naar ons plaatsje zal brengen.Krijgen gelijk eten voorgeschoteld worden behandeld als heel belangrijke gasten! Je mag niet blijven staan moeten gelijk gaan zitten. Tassen worden gelijk overgenomen. ( doen ze overal hier. Heb bijna nog niets zelf gedragen )
Daar is onze taxi dan, op naar Kpasinkpe! Wat zal dat brengen...
Nou de rit daarnaar toe is ruim drie kwartier. Over een hele grote rode weg... Zitten werkelijk waar in de taxi gepropt. Is soort smart en dan al onze spullen erin, Joyce en ik achterin, Joseph met gitaar voorin en wij zitten met onze handen in de lucht om de bagage tegen te houden die anders naar beneden valt... Oh oh je lacht je echt een breuk hier hoe dat allemaal gaat. Wat doen ze in Nederland al moeilijk bij een aanhanger zeg! Ondertussen trillen we verder over ons landweggetje... GGGaaattt heeeetttt nogggggg Joyceeeee???? Gelukkig heb ik aardig goede sluitspieren anders had ook deze taxi nat geweest. Je ligt hier zo vaak dubbel van het lachen....
Worden heel warm en lief onthaald bij ons dorpje, lijken wel filmsterren, kinderen rennen op de auto af, trekken de deur open, vangen alle bagage op die er gelijk uitvalt. En echt waar, wij lopen met lege handen naar ons nieuwe huis toe... Ongelooflijk toch???
Gezin bestaat uit 5 kinderen en Tina. Tina is de vrijwilligster die daar al 3 maanden werkt en zij laat ons gelijk het weeshuis even zien. Valt me op dat het al best goed geregeld is! Voor de jongenskamer staan er al bedjes en voor de meisjeskamer zijn bedden onderweg. Zij slapen nu nog op een matje op de grond. s Avonds nog lekker even gespeeld met de kinderen. Hebben geen stroom hier dus is om 7 uur echt pikkedonker! Ligt dus elke keer om half negen al in bed. Lekker gaan slapen heb samen met Joyce twee persoonsbed dus kunnen lekker zweten naast elkaar.... :-)

Zondag 27 april

Vanmorgen om half acht opgestaan. Gaan vandaag mee naar de kerk! Zijn erachter gekomen dat we geen bereik hebben in dit dorpje... Balen... En dat we ook niet op eigen houtje dit dorp kunnen verlaten... Voelt wel beetje opgesloten zo... Kunnen de andere meiden niet laten weten hoe of wat of wat afspreken dus moeten hier nog wat op gaan verzinnen... Joseph vertelt ons dat vlakbij wat chinezen wonen die bezig zijn met een project om een brug te bouwen. We kunnen bij hun ook onze telefoon en fotocamera's opladen. Dus zijn daar wel heel blij mee! Een van de mensen van het dorp neemt ons mee naar een telefoonpaal midden in het dorp. ALs je erin klimt heb je bereik.... Zal dat een grap zijn of niet.... Joyce heeft hoogtevrees dus moet ik me eraan wagen... Maar goed omdat we op het punt staan om naar de kerk te gaan loop ik natuurlijk nu in mn rokje... Wist ook niet dat dit nog op het program stond... Maar goed heb een mooie boxer ( met hamburger, weet jij welke Peet! )aan dus daar gaan we dan... de telefoonpaal in....En inderdaad! Na 15 a 20 meter klimmen heb ik signal!! Heel dorpje staat te kijken natuurlijk. En ik kijk juist niet naar beneden.... BRR

Om 11 uur zitten we dan in de kerk. Wat een verschil met die van vorige week. Die was zo massaal! Ongeveer 130 mensen nu. Moeten ons nog voorstellen ook. Uhm... Oke Hello I am Tyssyna and this is Joyce we are from Holland... Wow hoor je dan overal God bless you! Thank you, Thank you... ( mogen we weer gaan zitten please...) Wordt weer veel gezongen en voor de verandering wordt er tijdens de preek een tolk naast ons neergezet om ons te vertellen waar het allemaal omgaat. De oudste zoon van Joseph, Emmanuel zit achter de drum.... Als je het nog een drumstel kan noemen... En een dochter staat in het koor. We hadden s morgens al wat kleertjes uitgedeeld van Cath en tant e Janny, dus het jongste dochtertje Hagar zit met een nieuw jurkje aan in de kerk. Moeder Ruth is helemaal blij! Staat ook heel schattig! Ondertussen gaat de preek door en kijk ik eens om me heen. Als ik naar buiten kijk door het raam zit er een meisje naast de kerk te poepen en holt vervolgens weer vrolijk naar binnen toe naar dr moeder en gaat lekker op schoot zitten... Voor de collecte moeten we swingend naar voren toe om wat in de pot te gooien... Voel je je best staan zeg...

Uit de kerk voor de verandering weer eens lekker rijst gegeten.... Met sardientjes dit keer. Jammie! Delen nog wat potloden en ballonnen uit en spiegeltjes... Nou daar zijn ze helemaal weg van. Maar ja ze raken op dus moeten ook teleurgestelde gezichtjes weg laten gaan.... Joyce en ik besluiten lekker te gaan fietsen. In de hoop dat we het dorpje van die meiden bereiken en misschien wat bereik. Hebben uitgerekend dat het max 2 uur fietsen is. Aangezien we 1 goede en 1 slechte fiets hebben wisselen we gezellig af zodat we niet al te beurs van onder worden.... Na een uur hebben we wel bereik maar nog steeds geen dorpje gezien van die meiden dus lekker doorfietsen nog maar. Jammer genoeg moeten we terug voor het donker is , en blijkt het dus toch verder weg te liggen dan we dachten. Om de tien minuten valt de ketting van de fiets, dus raken zelfs nog klein beetje in paniek dat we straks in het donker terug moeten. Maar je ziet echt niets... Alleen af en toe een geit... Stelletje geitebreiers hier! Zijn om half zeven net voor echt donker wordt thuis en zitten al op ons te wachten!
Emmanuel (19), de oudste zoon is helemaal weg van mij, en na wat heen en weer gebrabbel is hij nu dus mijn husband! Ha ha, dat houdt dus in dat waar ik heen loop hij dat ook doet. En elke keer dat je hem ziet roept tie:" He there is my wife!" Eens zien hoelang dit leuk blijft! Tina de andere vrijwilligster heeft er 3 dus die is helemaal druk!
Gaan nog lekker even douchen, wat dus inhoudt alle twee uit een emmertje water wassen en elkaars rug insoppen. Tussen de kakkerlakken... Echt waar zitten elke keer 4 grote in de douche.... Maar goed zijn natuurlijk bikkels.... Tot dat... Ik het lampje laat vallen en we echt in het donker staan... Kan er nog wel om lachen... Maar Joyce vindt het wat minder dus stuurt mij er echt op uit om een nieuwe lamp te gaan halen... Ben de rotste niet.... Ha ha! :-)
Na het douchen nog lekker even met de kinderen gespeeld, muziek geluisterd en gedanst. Morgenochtend gaan we met de chinezen naar Bolga toe om te kijken of we op internet kunnen!

Sluit nu dit bericht af en plaats gelijk een nieuwe als het lukt!

Doei, dikke kus voor jullie allemaal,